Prof. Łukasz Andrzej Turski był fizykiem-teoretykiem, jego specjalnością była fizyka materii skondensowanej i mechanika statystyczna. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim w 1965 roku, a w 1985 roku otrzymał tytuł profesorski. Zawodowo był związany z Centrum Fizyki Teoretycznej PAN oraz Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

– Profesor Turski był człowiekiem niedzisiejszym. Oprócz ogromnej wiedzy z zakresu swojej dyscypliny, rozumiał także doskonale potrzebę popularyzacji wiedzy i edukacji. Całe życie poświęcił temu, żebyśmy lepiej rozumieli świat. Cierpliwie tłumaczył, że energia jądrowa jest bezpieczna, szczepionki ratują życie, a postęp naukowy to ogromny dorobek naszych czasów – napisał w pożegnaniu naukowca wiceprezes PAN prof. Dariusz Jemielniak.

Prof. Turski był pomysłodawcą Pikniku Naukowego, a także jednym z pomysłodawców budowy Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego rady programowej tej instytucji.

Przyjaciel FIO

Wieloletnia prezeska i wiceprezeska FIO Alina Kozińska-Bładyga wspomina go tak:

Profesora poznałam  w czasie I Forum Inicjatyw Oświatowych. Byłam w komitecie organizacyjnym utworzonym przez kilka organizacji pozarządowych. I Forum odbyło się wiosną 1997 roku w budynku Społecznego Liceum Ogólnokształcącego na ul. Bednarskiej. W tym czasie wśród nauczycieli, rodziców i ekspertów panowało rozczarowanie brakiem pomysłów na oświatę w ministerstwie.

Pamiętam gorącą atmosferę na sali. Zastanawiano się, jak wpłynąć na rządzących, aby w końcu coś sensownego zaczęło się dziać w oświacie. I wtedy Profesor Turski zabrał głos i powiedział, że to my, obywatele powinniśmy zrobić reformę. Sala zamarła. Cisza. I w tej ciszy zabrał głos nauczyciel. Powiedział: "Dobrze, my się zaangażujemy, ale czy wy nas nie opuścicie?". Profesor odpowiedział: obiecuję, że będę zawsze wspierał reformatorów.

Dotrzymał słowa. Gdy na zaproszenie przewodniczącej Grażyny Staniszewskiej przenieśliśmy kolejne Forum Inicjatyw Oświatowych do Sejmu zawsze był z nami. Gdy w czasie IV Forum zdiagnozowaliśmy błąd w reformie polegający na likwidacji małych wiejskich szkół dodawał nam odwagi do działania.

Służył radą przy tworzeniu Federacji Inicjatyw Oświatowych. Bardzo zaangażował się w ratowanie szkoły w Szafarni, gmina Radomin. Szkoła ta była prowadzona w oparciu o prace społeczną nauczycieli przez rok. Profesor pojechał do Szafarni, aby poprowadzić lekcję fizyki.

Był naukowcem światowego formatu, a jednocześnie wiedział, że najważniejsza jest edukacja powszechna na elementarnym poziomie.  Pamięć o Nim potrzebna jest przyszłości.